"Pierwszy telefon z nieba"

Pierwszy telefon z nieba
Tytuł oryginalny: The First Phone Call from Haven 
Autor: Mitch Albom
Tłumaczenie: Nina Dzierżawska 
Wydawnictwo: Znak Literanova 
Wydanie polskie: 2015
Liczna stron: 393



"Miał teraz zwyczaj kończenia niedokończonych zdań, z poczuciem, że słowa, których ludzie nie wypowiadają, brzmią głośniej niż te, które padają z ich ust." 

Bohaterami tej książki są osoby mieszkające w Coldwater. Każdy z nich jest inny oraz inaczej zachowuje się, dowiadując się, że zadzwonił do nich ktoś bliski. Dlaczego są zdziwieni tajemniczymi telefonami? Bo to jest niemożliwe, Abraham Bell nie tak wyobrażał sobie rozmowy z bliskimi. 

"Proszę przyjść, potrzebuję pana."

"Cuda dzieją się po cichu każdego dnia- w sali operacyjnej, na wzburzonym morzu, w niespodziewanym pojawieniu się nieznajomego na poboczu drogi. Rzadko się je zapisuje. Nikt nie notuje wyników." 

  Przez kilka dni chciałam napisać tą recenzję, ale nie miałam pojęcia, co mam w niej zawrzeć. Ciągle nie wiem co mam napisać. Jeju już od tygodnia mam brak weny na pisanie recenzji... Myślę, że to będzie krótka recenzja...

  

  Zacznę od tego, iż okładka świetnie pasuje do treści książki. Niby jest prosta, ale mi się podoba. Szału nie ma, ale także nie jest najgorsza. Wszystko zależy od stylu każdego z nas więc nie będę zagłębiała się w postrzeganie przez nas okładki. 

"Kiedy jesteś dzieckiem, uczą cię, że możesz pójść do nieba. Nie uczą, że niebo może przyjść do ciebie."

  Ciekawą formą tej książki jest, podzielenie jej na rozdziały jako tygodnie oraz dnie po tym niesamowitym zdarzeniu i w trakcie tego. Książka została napisana ładnym językiem, który w niektórych momentach buduje maksymalne napięcie. Książka została wydana w świetnej czcionce. Z łatwości ją się czytało, a duża ilość dialogów i wywiadów, byłą ciekawym odskokiem od standardowych książek. 

  Jedno co mi przeszkadzało lub irytowało... Nie wiem jak to określić... To, to iż w tejże książce jest tak dużo bohaterów, że czasem nie potrafiłam odnaleźć się w tym tłumie. To było za duże grono ludzi. Tak wiele się działo i jeszcze do tego tylu ludzi, którzy ciągle gdzieś tam, kręcą się wokół głównego wątku. Musiałam najpierw wgryźć się w fabułę, aby wszystko pojąć swoją małą główką. 

"Każde życie ma dwie historie: tę, którą człowiek przeżywa, i tę, którą opowiadają inni." 

  Moim zdaniem jest to refleksyjna historia, która skłania nas do wielu, głębszych przemyśleń. Książka zawiera w sobie wiele tekstów, które są przywołaniem głoszonego słowa przez ewangelistów, Pismo Święte oraz przez każdego kto wierzy w Boga. Tom jest podobny do "Zaklinacza czasu", gdyż porusza wiele problemów, gdzie wyjaśnienie odnaleźć możemy w modlitwie oraz swojej wierze w Boga. 
  Autor poruszył także inne problemy: niepełna rodzina, więźniowie, cierpienie za grzechy innych ludzi, cierpienie za utraconymi bliskimi. Wszystko zostało prosto ukazane oraz ubrane w ładne słowa, tworząc niesamowity efekt. 

"Czas jest cichym złodziejem, wabi ludzi i oddala ich od siebie." 

  Tę książka powinien przeczytać każdy, kto nie wierzy w niemożliwe. Nie potrafię określić do kogo konkretnie skierowana jest ta książka, ale myślę że do wszystkich ludzi. Jaki i do niedowiarków, tak i do wierzących w niemożliwe. Refleksyjna forma książki jest wypoczynkiem od innych, fantastycznych książek, które czytamy na co dzień. 

"Pragnienia ustalają nasz kompas, ale to prawdziwe życie wytycza kurs." 

Moja ocena: 7/10