Recenzja książki "Płatki na wietrze" Virginia C. Andrews

Płatki na wietrze
Cykl: Rodzina Dollangangerów tom 2
Tytuł oryginalny: Petals on the Wind 
Autor: Virginia Cleo Andrews 
Tłumaczenie: Elżbieta Podolska 
Wydawnictwo: Świat Książki
Wydanie polskie: 2012
Liczba stron: 428


"Straciła wszystko, co było treścią jej życia. Nie oczekiwała już niczego: ani szczęścia, ani miłości. Słaba, apatyczna, niemalże gotowa na śmierć i taka samotna, przerażająco samotna."







Kolejna książka, dzięki której poznajemy dalsze losy Cathy, Chrisa i Carrie. 
Dzieci trafiają do doktora, który otacza ich opieką. 
Dorastają oraz układają sobie życie na nowo.  
Starają się zapomnieć o trudach ich życia oraz o strasznym dzieciństwie, które ciągle daje o sobie znać. 
Z każdą chwilą dzieci, chcą ułożyć sobie życie na nowo. 
Czy się im uda? 
Czy wybaczą swojej rodzinie? 

 "Wspomnienia? Czym były wspomnienia? Jedynie narzędziem tortur, niczym innym!"

   Kolejna część o rodzinie Dollangangerów jest tak samo intrygująca jak poprzednia. Mimo, iż fabuła jest ciekawa i to nawet bardzo, czego nie spodziewałam się po tej części. Uważałam, że ta część będzie o wiele słabsza od swojej poprzedniczki. Teraz muszę stwierdzić, iż tak nie jest. Choć ta książka posiada wiele niedociągnięć, jest niespójna i czasami niezrozumiała. Po dłuższym czytaniu można przyzwyczaić się do takiej wersji, ale ciągle nie będziemy w pełni usatysfakcjonowani tym, co się właśnie się wydarzyło. Autorka omija niektóre fakty i pozwala na odkrycie ich dopiero w dalszych losach bohaterów. Nie podobało mi się to, że akcja tej książki trwała tak szybko. Na początku powieści Cathy miała chyba 16 lat, a na koniec już 30. Za szybko minęło to wszystko. Za mało informacji na temat życia postaci "Płatków na wietrze"

   Mimo wielu minusów, ta pozycja wciąż zachwyca i czytamy ją z wypiekami na twarzy. Z każdą przeczytaną stroną chcemy dowiedzieć się czegoś więcej oraz odkryć co wydarzy się za chwilę. 

"Tak już jest, starość nie oszczędza nikogo i nikt przed nią nie ucieknie."

  W tym tomie poznajemy kilku nowych bohaterów, którzy mają swoje ciekawe, odrębne i interesujące cechy. Ich osobowości zachwycają lub irytują. 
Tak jak postać Cathy wraz z dorastaniem zmieniła się, tak jej charakter zmienił się i to na gorsze. W tym tomie zaczęła mnie strasznie irytować i jej zachowanie nie podobało mi się. W tej części była nierozważną, młodą kobietą, a w "Kwiatach na poddaszu", byłą młodą dziewczyną, która była odważna oraz walczyła o swoje i lepsze jutro, które nie będzie wiązało się z jej dzieciństwem oraz jej rodziną i domem w Foxworth Hall, gdzie na poddaszu znajdował się jej ogród z kwiatami, który dawał dzieciom nadzieję, w chwilach słabości. To właśnie Carrie pocieszała swoje rodzeństwo oraz wierzyła, że uda im się uciec oraz przeżyć wiele wspólnych chwil pełnych radości i miłości, z dala od tego przerażającego miejsca. 
    Christopher oraz Carrie to najsympatyczniejsi bohaterowie tego tomu. Jeśli można powiedzieć, że Chris jest sympatyczny. Chyba że wykorzystuję tę cechę na swój sposób, który czasem jest dosyć nieokreślony i niezrozumiały. W tej część nie jestem wstanie powiedzieć dużo o Chrisie, gdyż jego postać  pojawiała się zdecydowanie za rzadko. Brakowało mi jego postaci.

    Julian, moim zdaniem, to najbardziej wyrazista postać tej książki. Cechy które posiada, te dobre jak i te złe, są idealnym odwzorowaniem mojej wyobraźni na jego temat. Postać Juliana jest dosyć ciekawa oraz tajemnicza, świetnie dopełnia przedstawione losy trojga dzieci, które stanowią tutaj najważniejszą rolę. 

"Jeśli ludzi łączy szczere uczucie, to nic nie jest w stanie ich rozdzielić..."

  Akcja książki tak naprawdę zaczyna rozwijać się w połowie tego tomu, gdzie pierwsza połowa jest nużąca. Lecz ostatecznie jest warto przebrnąć przez pierwszą połowę, aby dotrzeć do drugiej, gdzie zostaje wynagrodzony nam nasz trud. Właśnie wtedy większość tajemnic rozwiązuje się. Poznajemy je i wiemy co przyczyniło się do powstania pewnych wydarzeń oraz faktów. Poznajemy ukryte motywy, które kierowały postępowaniem konkretnych osób. Odkrywamy wszystkie tajemnice, które nurtowały nas od początku tej książki. 

  Autorka pisząc tę książkę, po raz kolejny posłużyła się lekkim oraz dobrym do przyswojenia językiem, który zarówno nie nuży jak i nie jest trudny. Tak jak wspominałam w recenzji "Kwiatów na poddaszu" język jest prosty i pospolity. 

  Andrews w tym tomie kontynuowała swój niekonwencjonalny plan opisania losów "drezeńskich lalek". Ich życie wciąż jest burzliwe, jaki i pełne nagłych zdarzeń lub bezmyślnego postępowania Cathy, które w niektórych momentach potrafiło być irytujące, ale dzięki temu nie nudziliśmy się, a historie dzieci poznawaliśmy z wypiekami na twarzy. 

"Sekret szczęścia polega na przebaczaniu i zapominaniu."

  Po zakończeniu tej książki, nie czuję tak wielkiego zachwytu jak w przypadku pierwszej części. Czuję jakiś niedosyt. Czegoś mi brakuje... Muszę jak najszybciej sięgnąć po kolejny tom, gdyż nie sposób odwieźć mnie od tego planu. Stworzenie takiej fabuły, ciągle zachęca aby poznać dalsze losy rodziny Dollangangerów. Nie sposób o nich zapomnieć, choć nie wiem jak to możliwe. Cieszę się, że jest jeszcze kilka tomów oraz, że w tym roku została wydana kolejna książka Virginii C. Andrews pt. "Pamiętnik Christophera. Tajemnica Foxworth Hall". Książka od Prószyński i S-ka miała swoją premierę 3 listopada 2015. Muszę ją koniecznie zdobyć, to nic że jeszcze nie przeczytałam wszystkich tomów z serii "Rodzina Dollangangerów".

"Jestem ze stali pokrytej falbankami i koronkami."

   Z tego co udało mi się znaleźć w internecie wiem, że ta cześć została zekranizowana, podobnie jest z kolejnymi, które już są lub trwają jeszcze prace nad filmami. Już można znaleźć je na niektórych stronach z filmami online, oczywiście z polskimi napisami. Mam nadzieję, że filmy są tak dobre jak książki lub nawet lepsze :D 

Jeśli ktoś nie jest przekonany do książek to polecam zobaczyć pierwszą cześć filmów, czyli "Kwiaty na poddaszu".